Hey lovelies / hey lieverds,
EN: I’d love to “promote” our GoFundMe more. I’d also love to be more “present” in our (extended) community. Truth is though, I’m not doing well. Like, not at all.
I’m struggling to even take care of my basic needs.
I’m constantly crying. The loud kind of crying, that leaves me unable to breathe.
I’m exhausted all the time, no matter how much I sleep.
I lash out at loved ones.
I can’t even hear my own thoughts anymore. My mind is normally always all over the place, but at least I can hear my thoughts. Now it’s like I’m standing at a concert, and the sound of all the people talking just kind of sounds like buzzing with a word here and there.
It’s not my first depression. It is the worst one yet though, and very different from all the other times. This time, I know there is a solution. It just isn’t within my reach.
This time, money could fix everything. But I can barely get myself to work 6 hours a week.
Logically, I know it’ll be alright. This too will end.
David and I will be together.
We will get the money necessary for me to move there. He will get to a better, more stable financial situation.
But I can’t *feel* it right now. And that’s scary, sometimes.
Thank you for all the support. For the kind and encouraging words. For asking how it’s going, despite my answer being the same every time.
And I’m sorry for not being able to be fun, entertaining, engaged Didi right now.
Big hugs for all who want them.
Love y’all ❤️
—
NL: Ik zou onze GoFundMe graag meer willen “promoten”. Ik zou ook graag meer “aanwezig” zijn in onze (uitgebreide) community. De waarheid is echter dat het niet goed met me gaat. Helemaal niet, zelfs.
Ik heb moeite om zelfs maar in mijn basisbehoeften te voorzien.
Ik ben constant aan het huilen. Het luide soort huilen, dat ervoor zorgt dat ik niet meer kan ademen.
Ik ben continu uitgeput, ongeacht hoeveel ik slaap.
Ik doe lelijk tegen dierbaren.
Ik kan mijn eigen gedachten niet eens meer horen. Mijn hoofd gaat normaal gesproken altijd alle kanten op, maar ik kan tenminste mijn gedachten horen. Nu is het alsof ik bij een concert sta, en het geluid van alle pratende mensen klinkt als een soort gezoem met hier en daar een woord.
Het is niet mijn eerste depressie. Het is echter de ergste tot nu toe, en heel anders dan alle andere keren. Deze keer weet ik dat er een oplossing is. Het ligt alleen niet binnen mijn bereik.
Deze keer zou geld alles kunnen oplossen. Maar ik kan mezelf amper 6 uur per week aan het werk krijgen.
Maar ik kan het niet *voelen* op dit moment . En dat is best eng, soms.
Bedankt voor alle steun. Voor de lieve en bemoedigende woorden. Voor het vragen hoe het gaat, ondanks dat mijn antwoord elke keer hetzelfde is.
En het spijt me dat ik op dit moment niet in staat ben om leuke, vermakelijke, betrokken Didi te zijn.
Dikke knuffels voor iedereen die ze wil hebben.
Ik hou van jullie ❤️
Leave a Reply