Crossing The Atlantic

Nederlands onderaan (Dutch below)

Hey lovelies!

I’m getting back to some fun and lighthearted posts soon, I promise. But today it’s time for a Life Update, as there have been some changes and we’ve made some progress.

Immigration things

The medical evaluation I talked about in the last Life Update was chaotic, stressful, and downright weird, but it’s over with and I got the papers I needed. We also gathered the necessary evidence to prove we’re living as a married couple, did a whole lot of scanning and printing at FedEx, and sent everything to USCIS. 

A few days after sending, USCIS sent me an email that caused me the usual panic attack. This because pretty much all their emails are titled “we have taken an action on your case”, along with the instruction to login to their secure website to see what that action is. Every single time my brain immediately tells me I’m screwed and they’re ripping me away from David. But nah, once logged in it simply said they had received the evidence and are going to look at it. 

I’m gonna be so incredibly grateful once this bullshit is behind us…

Cooking together

I can still not elaborate on the living situation, but there’s a tiny spark of light in the darkness that I want to share. We have an extra half fridge shelf now (so 1.5 in total), and there’s also a small bit of cooking space in the kitchen we can use. This Sunday we’ll be cooking for the first time. It will still be uncomfortable and complicated, but we will manage. We’re hoping to be able to do this more often, but realistically there is a good chance it will be temporary. No matter what, we will enjoy it to the fullest!

David’s work

As you know, David has been trying to get a better (paid) job for years, but this isn’t simple, for multiple reasons. Everything is very spread out around here, and since we don’t have a car, options are extremely limited. Public transport is virtually non-existent, and the only other option would be taking a Lyft to and from work. As of yet, there hasn’t been a job that would pay well enough to make that worth it.

There was a good chance he would be able to start working a second job instead, which would mean working more days per week and more hours per day. We were already preparing for that scenario, trying to figure out how much time there would be in between jobs, how we would handle things like food, laundry, sleep, etc. But the day of the job interview they canceled on him and hired someone else.

So, David finally bit the bullet and asked his boss if he could work 6 days instead of 5. They said yes, he could start the next week. The sudden change shook up everything and we had to adapt quickly, but the increase in income was worth it, and we started planning for things we’d do with the extra money. 

A mere week and a half later they told him he’ll have to go back to 5 days. This goes into effect next week… He should still be able to work more hours per day, but this is never guaranteed because it fully depends on how business is going during his shift. (To remind you, he works at a pizza place.)

Oh, believe it or not, while I’m translating that last sentence to Dutch, David texts me that next week’s schedule has him on 6 days too. See what I mean? There’s no telling how it’s gonna go!

(Mental) health

Simply put: most of the time I feel like shit. I’m miraculously still doing everything I’m supposed to do; actually even more than I thought I could. But it never really feels like it’s enough, and everything is extremely exhausting. 

Both of us are, understandingly, affected by all the stress factors we’re facing. But we have each other, our amazing community, and a small group of other friends and family to help us through it. We do have good, beautiful, and fun moments. Not as many as we’d like, but we’re making sure they don’t disappear entirely.

We’ll be alright. We know there is light at the end of the tunnel, even though we can’t always see it.

The website

Because of aforementioned issues (and everything I’m leaving out) the website changes will take me a while. I have been working on making this version slightly better, while trying to figure out what I want my ideal website to look like in the end. (Unsurprisingly, entirely different from the current version.)

I’d like to formally apologize to mobile users. I know it looks like absolute trash at the moment, and believe me, this will not last forever! My aim is to make the website as accessible as possible, on pc as well as mobile.

Thank you for your patience while I figure things out and try to get my brain to cooperate.

That’s all for now. Unless something crazy happens, my next post should be a fun/lighthearted one!

Big hugs,
Didi

Hey lieverds!

Ik ga binnenkort weer leuke en luchtige berichten plaatsen, beloofd. Maar vandaag is het tijd voor een Life Update, want er zijn een paar dingen veranderd en we hebben wat vooruitgang geboekt.

Immigratiedingen

De medische evaluatie waar ik het in de vorige Life Update over had, was chaotisch, stressvol, en ronduit raar, maar het is voorbij en ik kreeg de papieren die ik nodig had. We hebben ook het nodige bewijsmateriaal verzameld om te bewijzen dat we als getrouwd stel leven, hebben een heleboel gescand en geprint bij FedEx, en alles naar USCIS gestuurd.

Een paar dagen na de verzending, stuurde USCIS me een e-mail die me de gebruikelijke paniekaanval bezorgde. Dit omdat vrijwel al hun e-mails de titel “we have taken an action on your case” (we hebben actie ondernomen in uw zaak) hebben, met de instructie om in te loggen op hun beveiligde website om te zien wat die actie inhoudt. Elke keer weer vertelt mijn brein me dat ik de lul ben en dat ze me van David wegrukken. Maar nee hoor, eenmaal ingelogd stond er simpelweg dat ze het bewijs hadden ontvangen en ernaar gaan kijken.

Ik zal zo ontzettend dankbaar zijn als deze kutzooi achter de rug is…

Samen koken

Ik kan nog steeds niet echt uitweiden over de woonsituatie, maar er is een klein sprankje licht in de duisternis dat ik graag wil delen. We hebben nu een halve extra koelkastplank (dus 1,5 in totaal), en er is ook een klein beetje kookruimte in de keuken dat we kunnen gebruiken. Aanstaande zondag gaan we voor het eerst koken. Het zal nog steeds oncomfortabel en ingewikkeld zijn, maar het komt goed. We hopen dit vaker te kunnen gaan doen, maar realistisch gezien is de kans groot dat het tijdelijk is. Hoe dan ook, we zullen er met volle teugen van genieten!

David’s werk

Zoals je weet, probeert David al jaren een betere (of beter betaalde) baan te vinden, maar dat is om meerdere redenen niet eenvoudig. Alles is hier erg verspreid en omdat we geen auto hebben, zijn de mogelijkheden extreem beperkt. Openbaar vervoer is er nagenoeg niet, en de enige andere optie is om een Lyft naar en van werk te bestellen. Tot nu toe is er geen baan geweest die goed genoeg betaalt om dat de moeite waard te maken.

Er was een grote kans dat hij in plaats daarvan kon starten bij een tweede baan, wat zou betekenen dat hij meer dagen per week én meer uren per dag zou moeten werken. We waren ons al aan het voorbereiden op dat scenario, en probeerden uit te zoeken hoeveel tijd er tussen de banen zou zitten, hoe we dingen als eten, de was, slaap, etc. zouden regelen. Maar op de dag van het sollicitatiegesprek zegden ze af en werd er iemand anders aangenomen.

Dus besloot David uiteindelijk het onvermijdelijke te doen en zijn baas te vragen of hij 6 dagen kon werken in plaats van 5. Die zei ja, hij kon direct de week daarop beginnen. De plotselinge verandering zette alles op z’n kop en we moesten ons snel aanpassen, maar de inkomensstijging was het waard, en we begonnen plannen te maken voor wat we met het extra geld zouden doen.

Slechts anderhalve week later werd hem verteld dat hij terug zal moeten naar 5 dagen. Dit gaat volgende week in… Hij zou nog steeds meer uren per dag moeten kunnen werken, maar dit is nooit gegarandeerd, omdat het volledig afhangt van hoe de zaken gaan tijdens zijn dienst. (Ter herinnering: hij werkt in een pizzatent.)

Oh, geloof het of niet, terwijl ik die laatste zin naar het Nederlands vertaal, appt David me dat hij volgende week ook op 6 dagen op het rooster staat. Zie je wat ik bedoel? Je weet nooit waar je aan toe bent!

(Mentale) gezondheid

Simpel gezegd: het grootste deel van de tijd voel ik me klote. Wonderbaarlijk genoeg doe ik nog steeds alles wat ik moet doen; zelfs meer dan ik dacht te kunnen. Maar het voelt nooit echt alsof het genoeg is, en alles is doodvermoeiend.

We worden allebei, begrijpelijkerwijs, beïnvloed door alle stressfactoren waarmee we te maken hebben. Maar we hebben elkaar, onze geweldige community, en een kleine groep andere vrienden en familie om ons erdoorheen te helpen. We hebben zéker goede, mooie, en leuke momenten. Niet zoveel als we zouden willen, maar we zorgen ervoor dat ze niet helemáál verdwijnen.

Het komt wel goed met ons. We weten dat er licht is aan het einde van de tunnel, zelfs al kunnen we dat niet altijd zien.

De website

Vanwege de bovengenoemde problemen (en alles wat ik niet vertel) zullen de wijzigingen aan de website me nog flink wat tijd kosten. Ik ben bezig geweest deze versie iets te verbeteren, en ondertussen probeer ik te bedenken hoe mijn ideale website er uiteindelijk uit zou moeten zien. (Vast geen verrassing, dit zal totaal anders zijn dan de huidige versie.)

Ik wil graag mijn formele excuses aanbieden aan mobiele gebruikers. Ik weet dat het er op dit moment als een puinhoop uitziet, en geloof me, dit zal niet eeuwig duren! Mijn doel is om de website zo toegankelijk mogelijk te maken, zowel op de pc als op mobiel.

Bedankt voor jullie geduld terwijl ik probeer dingen op een rijtje te krijgen en mijn hersenen te laten meewerken.

Dat was het voor nu. Tenzij er iets geks gebeurt, zal mijn volgende bericht leuk/luchtig zijn!

Dikke knuff,
Didi